Matki wariatki.

Rodzicielska gorączka dopadła mnie całkowicie, więc znalazłam sobie forum dla mam, na którym mogę skomentować wszystko, co tylko jest do skomentowania, bo oczywiście ja wiem najlepiej. Udało mi się zaobserwować dwie rzeczy - po pierwsze, wśród mamusiek jest niesamowita mania słodzenia sobie i wchodzenia w tyłek. Jakby nagle urodzenie dziecka sprawiało, że wszystkie jesteśmy najlepszymi przyjaciółkami. Druga sprawa - dziecko jest nienaruszalnym i niepodważalnym sacrum i nie można na jego temat żartować, bo oburzone matczyne grono wybuchnie świętym gniewem. 

Przeglądam sobie działy i widzę temat: "kontrowersyjna koszulka". "Oho!" myślę sobie, "na bank będzie coś ciekawego". Bardziej pomylić się nie mogłam, bo kontrowersyjna koszulka okazała się koszulką ciążową z napisem "Tęsknię za moją talią". Tak. "Tęsknię za moją talią". Kontrowersja w chuj.

No nic, postanowiłam włączyć się do dyskusji. Wspomniałam o babeczce w zaawansowanej ciąży ubranej w koszulkę "Kto nie ma brzucha ten słabo rucha". Śmieszne, prawda? A no jednak jak się okazuje nie śmieszne. Żeby kogoś takie wulgarne słowa śmieszyły? Zwykłe chamstwo, prostactwo i brak dobrego smaku. Wstydźcie się!

A wiecie, co jest jeszcze gorsze? Wyobraźcie sobie, że jedna z dziewczyn widziała gdzieś do kupienia koszulkę z... obcym wychodzącym z brzucha i napisem "Uwaga pasożyt!". Wyobrażacie sobie? Żeby dziecko do pasożyta porównywać? Przecież od razu opieka społeczna powinna sprawdzać, do kogo te koszulki idą, żeby po porodzie złożyć wizytę. 

Chcecie coś jeszcze bardziej hardkorowego? Na świecie są zwyrole i patologie, które tworzą takie komiksy (swoją drogą, "gejoza" jest chyba najczęściej wypowiadanym słowem u nas w domu):

Mocne? Czekajcie, czekajcie, to nie wszystko. Spójrzcie na to:

A teraz kochane i kochani, tak na poważnie: zluzujcie pośladki. Jak wy tak poważnie do waszych dzieci podchodzicie, to nie dziwię się, że co druga ma depresję poporodową. Jeśli coś jest śmieszne, to należy się z tego śmiać. Nie ważne, czy to koszulka mówiąca o pasożycie, głupi komiks, czy wasze własne osobiste dziecko, które właśnie udowodniło wam, że obsrać się po pachy absolutnie nie jest przenośnią. Śmiejcie się ile wlezie.

Chcecie poznać sekret? Tylko proszę, nie dzwońcie po opiekę. Jak Olek się obsika przy zmianie pieluchy (i przy okazji mnie i połowę pokoju) mówię mu, że jest moim małym szczoszkiem obsrałkiem. A on się cieszy. I sika dalej. 

O, albo jak zaczyna płakać i krzyczeć, to mu mówię, żeby przestał, bo się brzydki robi. O dziwo, skutkuje. 

Co by tu jeszcze... A! Zawsze kiedy zrobi coś słodkiego nazywamy go gejozą. Mówiłam już, że bardzo lubimy to słowo. 

Raz jak płakał, a Grzesiek został z nim sam, zaczął mu śpiewać pierwszą piosenkę, jaka przyszła mu do głowy. Chcecie wiedzieć jaką?

Ludzie, nie bądźcie tacy poważni. To, że śmiejemy się z naszych dzieci nie znaczy, że ich nie kochamy. I tak, uważam, że koszulka z obcym jest śmieszna, ze słowem "ruchać" tym bardziej. Komiksy też są śmieszne (za to kawały rodem z Sadistica o martwych płodach i niemowlakach zaczęły mi się wydawać niestosowne, to fakt). I popłakałam się ze śmiechu słysząc, jak Grzesiek śpiewa Olkowi. 

Więcej dystansu, a będzie wam łatwiej.