niedziela, 24 sierpnia 2014

Poniedziałkowy niedzielnik.

Miałam to wszystko napisać już wczoraj, ale Olek zdecydowanie odmówił współpracy i zmuszał mnie do zabawy i oglądania bajek (zaliczyliśmy nawet początek Króla Lwa). W każdym razie - zaczynamy.

***
Grzesiek nadal serwuje mi przemowy przez sen. Cały czas obiecuję sobie, że będę je zapisywać, bo najlepsze zapominam. 

Jak każdy (a przynajmniej zdecydowana większość) facet, chrapie. Bardzo szybko odkryłam na to sposób - każę mu się odwracać na prawy bok. Tak samo było tym razem.
- Grzesiek! Grzesiek! - pac pac szturch sturch.
- Co chcesz...?
- Odwróć się na bok, bo chrapiesz.
- Ok, ale jak wrócę...

Tej samej nocy nie spałam dosyć długo, bo ucięliśmy sobie z Olkiem w dzień drzemkę.Gdzieś około drugiej w nocy, kiedy kończyłam już oglądać Doktora House'a i kładłam się spać, usłyszałam za plecami:
- HADZIA BABA BABA HADZIA ABA BABA!
Nawet nie chcę sobie wyobrażać, co mu się śniło.

***
Wyszliśmy pierwszy raz od roku do ludzi. W sensie, że na imprezę. Taką prawdziwą (urodziny koleżanki). Z powrotem do domu o 23:00. Ale to już temat na osobną notkę.

***
Olek dostał wczoraj swoją pierwszą własną poduszkę i kołdrę (znaczy, dostał je wcześniej, ale pierwszy raz z nimi spał). Wiem, że wcześnie, ale zauważyłam, że w naszym łóżku ciągle jakoś tak się układa, żeby mieć jaśka pod głową. I skopuje z siebie wszystkie kocyki i pieluchy, daje się przykryć tylko kołdrą. Efekt? Jak zasnął o 22:00 wczoraj, tak obudził się tylko raz o 5:00 na karmienie. Jest już prawie 9:00, a on dalej śpi. Nudzę się, tęsknię za nim i myślę, jakby go tu obudzić (czego pewnie będę żałować po pięciu minutach). Na dodatek odkąd ma tę swoją poduchę (taką płaską, równie dobrze mogłaby to być złożona pieluszka) zgadza się w dzień spać w łóżeczku i nie wymusza dorosłego łóżka. I wszyscy szczęśliwi.

***
Za tydzień moje urodziny! Rany, jak ja lubię mieć urodziny. Mam dla was radę: jeśli macie dzieciatych znajomych, którzy obchodzą akurat jakieś święto, dawajcie im prezenty przeznaczone dla nich, nie dla dziecka (w ciąży na imieniny czy gwiazdkę dostawałam dziecięce ciuszki, grzechotki i inne olkowe przedmioty).

***
Tak sobie czytam i słucham (w sumie, to głównie czytam) o innych tatusiach i myślę, jakie mam szczęście, że Grzesiek jest, jaki jest. W zasadzie odkąd pojawił się Olek i widzę, jak on do niego podchodzi, kocham go jeszcze mocniej. Dla przypomnienia, post, który gościnnie napisał.



2 komentarze:

Nie reklamuj się w komentarzach. Wszystkie komentarze zawierające adresy blogów lądują w spamie.

Jeśli chcesz dyskutować, bo się z czymś nie zgadzasz - droga wolna, bardzo chętnie, ale nie anonimowo. Takie komentarze też znikają.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...